Historia energii elektrycznej sięga XIX wieku, kiedy to zaczął formować się sektor elektroenergetyczny. Małe elektrownie wodne oraz spalarnie węgla były pierwszymi obiektami, które wytwarzały prąd elektryczny. I to właśnie tama wodna w Debdon w Wielkiej Brytanii – centrum rewolucji przemysłowej, posłużyła jako pierwsza elektrownia wytwarzająca energię. Pewien innowacyjny angielski arystokrata postanowił rozświetlić swą galerię obrazów światłem z żarówek. Postanowił on zbudować zaporę na strumieniu, który przepływał przez jego posiadłość. Do produkcji prądu wykorzystał turbinę, która napędzana była przez szybki nurt spływającej wody. Gdy za pomocą miedzianych drutów doprowadził wytworzoną energię do dworku, mógł cieszyć się nie tylko pięknem obrazów po zmroku ale również używać innych elektrycznych urządzeń.
Wraz ze wzrostem zapotrzebowania na energię elektryczną, moce elektrowni rozwijały się wykorzystując ekonomiczny efekt skali. Im większe stawały się elektrownie, tym tańszy produkowały prąd. Umożliwiło to rozpowszechnianie się elektryczności na świecie, obniżając przy tym jej cenę.
Zmianę przyniosła II wojna światowa, która wpłynęła na zmianę właścicieli elektrowni. W latach powojennych, rozwinięte kraje, tworzyły silnie scentralizowane systemy elektroenergetyczne. Przedsiębiorstwa produkujące prąd zajmowane były przez władze państwa, które dążyły do przejęcia całkowitej nad nimi odpowiedzialności. W ten sposób rządy wielu państw kontrolowały sektory strategiczne takie jak sektor elektroenergetyczny. Dzięki temu mogły również kreować kierunki rozwoju gospodarczego i przestrzennego. Tworzyły się wtedy nowe ośrodki przemysłowe w miejscach gdzie przed wojną były jedynie pola uprawne.
Tak właśnie stało się w przypadku Bełchatowa – niewielkiego miasta w centralnej Polsce. W latach ’60 ubiegłego wieku odkryto w jego pobliżu węgiel brunatny. Niecałą dekadę późnij postanowiono stworzyć tam kopalnię a zaraz obok, elektrownię spalającą wydobyty węgiel. Cały kombinat stał się największym przedsiębiorstwem produkującym energię elektryczną w Polsce.
Kryzys naftowy lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, wzrost świadomości ekologicznej ludności, wzrastające ceny energii elektrycznej oraz spadająca efektywność przedsiębiorstw energetycznych, doprowadziły do transformacji sektora elektroenergetycznego. Przełom lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych to czas jego prywatyzowania. Dążono do wzrostu jakości produkowanej energii oraz do spadku jej cen. Zmiany te zapoczątkowane zostały w USA i Wielkiej Brytanii.
Polskie starania związane z przemianą rynku energii elektrycznej nastąpiły wraz z transformacją ustrojową (po 1989r.). W początkach lat dziewięćdziesiątych przedsiębiorstwa energetyczne przechodziły głęboką restrukturyzację przygotowując się tym samym do prywatyzacji. Kolejnym kamieniem milowym zbliżającym Polskę do zachodnich standardów było uchwalenie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne. Dokument ten wraz z licznymi rozporządzeniami wykonawczymi dał podwaliny pod liberalizację rynku energii. W Polsce od 1 lipca 2004 roku swobodny dostęp do sieci elektroenergetycznych uzyskały przedsiębiorstwa, a od połowy 2007 roku z dobrodziejstw wolnego rynku korzystają również wszystkie gospodarstwa domowe.
Liberalizacja rynku energii w Polsce wprowadziła wiele zmian, dzięki czemu możemy np. zmieniać sprzedawcę energii gdy uważamy, że obecna cena prądu jest zbyt wysoka. Możemy również sami wytwarzać energię elektryczną na własny użytek a nadwyżki sprzedawać do sieci, stając się tym samym prosumentami.
